‘Ik heb verzorging Brendan nooit als last ervaren”.

“Soms zit ik in een lunchroom en dan mis ik hem zo. Zijn gezelligheid, de manier waarop hij naar mensen kon kijken, zijn vrolijke lach… Op die momenten komt het weer even heel hard binnen dat Brendan er niet meer is, en ik die momenten nooit meer met hem zal beleven”, vertelt Juliette geëmotioneerd.

Meer kunt u hier lezen